ျမိဳ့အုပ္မင္း(ပထမပိုင္း)
ျမန္မာနိူင္ငံေျမလတ္အရပ္ျမိဳ့ငယ္တစ္ခုသို့တစ္ခါကအမ်ိဳးသားေက်ာင္းႀကည့္ရူရန္သြားရ၏။သေဘႍာျဖင့္လာခဲ့ရာလမ္းတြင္႐ြာတစ္ခုသို့ေခတၱဆိုက္ကပ္ရ၏။
ကမ္းထိပ္တြင္လူခ့ံခ့ံတစ္ေယာက္ကာကီေဘာင္းဘီတို၊အက်ီႋလက္တို၊ဦးထုပ္၊ေနေရာင္ကာမ်က္မွန္၊တုက္ေကာက္တို့ကိုဝတ္ဆင္ကိုင္ဆြဲကာျမင္ရ၏။အနီးတြင္ရြာသားကိုးေယာက္ဆယ္ေယာက္မ်ွျခံရံလ်ွက္ရွိ၏သားေရအိပ္၊အိပ္၊ေရဘူး၊လက္ဆြဲျခင္း၊စာျခင္းတို့ကိုလည္းျမင္ရ၏။ငွက္ေပ်ာခိုင္၊အုန္းခိုင္၊အုန္းသီးတို့ကိုလည္းျမင္ရ၏ဧကႏၱအစ္ုးရအရာရွိတစ္ေယာက္ျဖစ္ရမည္။ဘာအရာရွိပါလိမ့္။
သေဘာၤမွာအငယ္စားႏွစ္ထပ္ျဖစ္၍ဒုတိယအခန္းမပါေခ်။ကုန္းပတ္ႏွင့္ဦးခန္းပထမအခန္းသာပါ၏။က်ြႏု္ပ္မွာလည္းအလုပ္ကေလးရွိသည္ႏွင့္၄င္းဦးခန္းတြင္စီးနင္းခဲ့၏။က်ြႏ္ုပ္သည္ထိုအရာရွိကိုေနာက္ထပ္မႀကည့္ဘဲစာႀကည့္ေန၏။
မႀကာမိပ္င္ထိုအရာရွိ၏တပည့္ႏွစ္ေယာက္သည္ဦးခန္းတြင္ပစၥည္းတို့ကိုေနရာခ်လာ၏။ငွက္ေပ်ာခိုင္၊အုန္းခိုင္တို့မွာက်ြႏ္ုပ္နားတြင္ေရာက္ေန၏၊ေစာင္းငဲ့ႀကည့္လိုက္ရာႀကက္ဥျခင္းကိုလည္းထပ္၍ေတြ့ရ၏
အင္း.....သူတို့အစိုးရဘက္ဒီလိုခ်ည္းပဲ။ငွက္ေပ်ာ၊အုန္း၊ႀကက္ဥဒါေတြပဲလုပ္ေနႀကတာထင္ပါရဲ့။ဒါေတြဟာအရပ္သားေတြကမရွိမဲ့ရိွမဲ့နဲ့လက္ေဆညင္ေပးႀကတာေတြပဲ။မ်က္ႏွာရဖို့ေပးရတာေႀကာက္လို့ေပးရတာေတြလည္းပါခ်င္ပါမွာပဲ ဟူ၍ထိုေတြ့ရမည့္အရာရိွကိုစိတ္ထဲဘာတာတာရွိသြား၏။
မ်ားမႀကာမွီပင္ေရွ့ေတာ္ေျပးဖိနပ္သံခပ္ျပင္းျပင္းကိုႀကားရျပီးေနာက္စားပြဲတဖက္တြင္ကုလားထိုင္တခုကိုဆြဲ၍ထိုင္သည္ကိုရိပ္ရိပ္ျမင္လိုက္၏စိတ္ထဲတြင္ဘာတာတာရွိ၍ပင္လွည့္၍မႀကည့္ဘဲကိုယ့္စာကိုယ္စိုက္ႀကည့္ေနလိုက္၏
ႏွစ္မိနစ္သံုးမိနစ္မွ်ႀကာေသာအခါဟလို...အိုင္ေဆး၊ေအာင္မယ္မင္းႏွယ္ကြာဟုအသံႀကားမွလွည့္ေမာ့ႀကည့္လိက္ရာအလြန္ရင္းႏီးေသာမိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနသည္ကိုေတြ့ရေတာ့၏။ထိုသူငယ္ခ်င္းကားေကာလိပ္ေက်ာင္းေရာက္ခါစ၊ဘယ္လိုကံဖန္တီးသည္မသိရ၊ထိုသူႏွင့္အလြန္ခ်စ္ႀကည္ရင္းႏွီး၍တခန္းထည္းတြင္အိပ္ရာယွဥ္၍ေနရ၏သြားအတူ၊လာအတူ၊ေနအတူ၊စားအတူမခြဲႀကေသာသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ျဖစ္၏။သေလာခ်င္းလည္းမ်ားေသာအားျဖင့္တူ၏။ျမန္မာစာေပကိုအထူးသျဖင့္လိုက္စားႀက၏၊သတင္းစာဖတ္ဝါသနာရွိႀက၏။မႀကာမွီပင္ေဆာင္းပါးမ်ားဝင္ေရာက္ေရးသားႀက၏။ျပင္ပျပင္လြင္အစည္းေဝးမ်ားသို့ေရာက္ကမ်ားသည္။တခါတခါလည္းဝင္ေရာက္စြက္ခဲ့ႀက၏။ေက်ာင္းတြင္အသင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေထာင္ရာ၌က်ြႏ္ုပ္တို့လက္ခ်က္မကင္းေခ်။
ထိုသို့ေနခဲ့ႀကရာ၁၂၈၂ခုသပိတ္ေမွာက္ကိစၥေပၚေသာအခါႏွစ္ေယာက္လံုးပင္ထြက္ခဲ့ႀက၏။သို့ရာတြင္တစ္လအႀကာ၌ထိုက်ြႏ္ုပ္၏သူငယ္ခ်င္းမွာေကာလိပ္ေက်ာင္းသိျ့ျပန္သြား၏။သြားေရာက္ျခင္းကားအေရးပိုင္တစ္ေယာက္သမီးႏွင့္မိဘမ်ားကေစ့စပ္ထားရာထိုႏွစ္၌ဘီေအစာေမးပြဲကိုေအညင္ျမင္မွသာေပးစာရန္စကားတစ္ခုထားရေသာဟူ၏။ထိုအေရးပိုင္သမီးမွာက်ြႏ္ုပ္တို့ေကာလိပ္တြင္ရွိ၍က်ြႏ္ုပ္တို့ေအညက္တစ္တန္းငယ္၏။က်ြႏ္ုပ္ႏွင့္လည္းရင္းႏွီးခင္မင္ပါ၏.၄င္းအမည္ကားမတင္ျဖစ္၏။ထိုဧရာမအေႀကာင္းေႀကာင့္ခမ်ာမွာစိတ္ေလးေလးႏွင့္ျပန္ရျခင္းျဖစ္၏။မည္သို့ပင္ျဖစ္ေစထိုသို့ျပန္သြားျခင္းအတြက္က်ြႏ္ုပ္သည္အထင္အျမင္ေသးခဲ့ေလျပီ။မေႀကမခ်မ္းရွိခဲ့ေလျပီ။ေက်ာင္းျပန္ေရာင္၊ဘီေအေအာင္၊အေရးပိုင္သမီးရ၊ျမိဳ့အုပ္ျဖစ္သြားျပီဟူေသာသတင္းကိုလည္းႀကားခဲ့ရ၏။ထိုသို့အထင္အျမင္ေသး၊စိတ္မေႀကခ်မ္းစျဖင့္လည္းယခုေတြ့ရသည့္အခါ၌က်ြႏ္ုပ္ကခပ္တန္းတန္းမ်က္ႏွာထား၍ေနလိုက္၏။
ထို့ျမိဳ့အုပ္ကဟလို...အိုင္ေဆး၊မင္းႏွယ္ကြယ္၊အဆင္သင့္လိုက္တာ၊မင္းကိုေတြ့ခ်င္ေနတာအေတာ္ႀကာေနျပီ၊အခုအဆင္သင့္ပဲလာေတြ့ရတယ္ ။ ။ဆက္ပါမည္။
