Tuesday, August 30, 2011

ရည္းစားထားနည္း

ေရးသားသူ..
ပိုင္စိုးကိုကို




(၁)

မင္းခ်စ္သူုဟာ

သူ ့ရည္းစားေဟာင္းအေၾကာင္း ေျပာရရင္ သိပ္ေပ်ာ္မယ္။

သူ ့ကိုဟိုကဘယ္ေလာက္သေဘာက်ေၾကာင္း

ဘယ္လို တမ္းတမ္းစြဲျဖစ္ေၾကာင္း

ဘယာ္ထိ ေအာက္က်ခံေၾကာင္း

ေတြေျပာလိမ့္မယ္။




တစ္ခုမွမဟုတ္ဘူး၊ မယံုနဲ ့။

သဝန္လည္းတိုမေနနဲ ့

အဲဒါ သက္သက္ၾကြားတာ ....

သူ ့ကိုသူတန္ဖိုးျမင့္တာလဲပါတယ္။




မင္းက

အံ့ၾသသလိုလို၊ နည္းနည္းလဲသဝန္တိုသလိုလို

မ်က္ႏွာေပးနဲ ့ နားေထာင္ပါ။

ဒါဆိုသူ သိပ္ေက်နပ္လိမ့္မယ္။





(၂)



မင္းခ်စ္သူရဲ ့ မိဘေတြကို

ရဲရဲတင္းတင္း ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ဆက္ဆံပါ။

သိပ္လည္းမေရာနဲ ့၊သိပ္လည္းမစိမ္းနဲ ့။



မင္းတစ္ခု သတိထားရဖို ့က

မင္းနဲ ့ဘယ္ေလာက္ပဲ ရင္းႏွီးသြားသြား

ဒါဟာ သူတို ့အတြက္

မင္းကို အကဲခတ္ဆဲကာလပဲျဖစ္တယ္။

အေနအထိုင္ ဆင္ျခင္ပါ။





(၃)



မင္းခ်စ္သူ က

မင္းအက်င့္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို

ဟိုဟာမၾကိဳက္ဘူး၊ ဒါမၾကိဳက္ဘူး

ေျပာလိမ့္မယ္။



အဲဒီထဲက မင္းလဲ မၾကိဳက္တာေတြကို

စြန္ ့ပစ္လိုက္ပါ။



မျပင္ႏိုင္တာေတြကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္၊

ဆက္ေျပာရင္လည္း

နားမလည္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္လ္ိုက္

ၾကာရင္ ေျပာဖို ့ေတာင္ သူေမ့သြားေရာ။






(၄)



မင္းခ်စ္သူက

မင္းနဲ ့ဘာသာမတူရင္

သူနဲ ့

ဘာသာေရးအေၾကာင္းဘယ္ေတာ့မွ မေျပာနဲ ့။



မင္းရဲ ့ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ

ေနရာေတြ၊ ပြဲလမ္းေတြကို

ဘယ္ေတာ့မွ

သူ ့ကိုေခၚမသြားနဲ ့။





(၅)



ခ်စ္ၾကျပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ



မင္းဘဝမွာ သူ ့ကိုအခ်စ္ပဲ ...တို ့

သူကလြဲလို ့ မခ်စ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး...တို ့

မၾကာခင္ လက္ထပ္ေတာ့မယ္....တို ့

ေလွ်ာက္မေျပာပါနဲ ့



ခဏေစာင့္ၾကည့္ပါဦး။





(၆)



ခ်စ္သူဘဝဆိုတာ...

တစ္ေယာက္ရဲ ့ အက်င့္ကို တစ္ေယာက္

အေသးစိတ္ေလ့လာစရာ အခ်ိန္ပဲ၊



အေသးမႊားဆံုးထိေလ့လာပါ

မ်က္စိရွင္ရွင္ထားပါ၊ အကင္းပါးပါ။





(၇)



မင္းခ်စ္သူရဲ ့

အစ္ကိုေတြ၊ ေမာင္ေတြကို

ေခ်ာ့ေပါင္းပါ။



ဒါေပမဲ့ သိပ္မပူးကပ္ေစနဲ ့၊

မင္းတို ့ လက္ထပ္ျပီးတဲ့အခါ

သူတို ့ဟာ ဘာမွအေရးမပါေတာ့ဘဲ

ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။






(၈)



မင္းခ်စ္သူနဲ ့

လက္ထပ္ျပီးတဲ့အခါ ေနဖို ့

ေနရာစဥ္းစားတဲ့အခါ.....


ႏွစ္ဖက္မိဘေတြနဲ ့ အနီးအနားကို

ဘယ္ေတာ့မွ မစဥ္းစားေလနဲ ့ .......။





(၉)




မင္းရဲ ့ သူငယ္ခ်င္းစံုတြဲေတြ ဆက္ဆံေရးကို

ေလ့လာပါ။



ဒါမွ

မင္းခ်စ္သူကို ဘယ္လိုဆက္ဆံရမလဲ

သိလိမ့္မွာ...။





(၁၀)




ကိုယ့္ခ်စ္သူေၾကာင့္ေတာ့

ကိုယ္ရပ္တည္ခ်က္ကို

ဘယ္ေတာ့မွ အပ်က္မခံနဲ ့၊



အခ်စ္ဟာ မင္းကို

ပိုျပီး လူဆန္ေအာင္လုပ္ေပးတဲ့အရာေပမယ့္

လူျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးတဲ့အရာေတာ့မဟုတ္ဘူး။





(၁၁)






မင္းခ်စ္သုူက

သူ ့ကိုလက္ထပ္ဖို ့ဆိုရင္

လိုခ်င္တဲ့ (မင္းျဖည့္ဆည္းေပၚရမယ့္)အခ်က္ေတြ

အမ်ားၾကီး ေျပာျပတတ္တယ္။



စိတ္ညစ္ မသြားပါနဲ ့

ေတြ ့ခါစမို ့။

ရည္းစားသက္ရင့္လာေလ

အဲဒီစာရင္းက ေလွ်ာ့သြားေလပဲ



ေနာက္ဆံုး

လက္ထပ္ခါနီးဆို

ဘာမွေတာင္က်န္မွာ မဟုတ္ဘူး

အဲဒီလို စာရင္းဘယ္ေတာ့မွ မေလွ်ာ့သြားသူကိုေတာ့

သတိထားပါ။





(၁၂)




ခ်စ္သူနဲ့လမ္းသြားရင္

တျခားေကာင္မေလးလွလွေတြ ျမင္တဲ့အခါ

မျမင္သလိုေနပါ

မၾကားသလိုျပဳပါ



ဒါဟာ....

မင္းကို မင္းခ်စ္သူအလြယ္ဆံုးသေဘာက်ေစနည္း

ျဖစ္တယ္။





(၁၃)




လက္မထက္ခင္မွာ

အေရးၾကီးတဲ့ ကိစၥေတြအတြက္

တစ္ေယာက္နဲ ့ တစ္ေယာက္

ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ခြဲျခားထားပါ၊



မေက်နပ္မႈ ေသးေသးေလးေတြဟာ

မေက်နပ္မႈ အၾကီးၾကီးေတြကို ျဖစ္ေစတတ္ေၾကာင္း

သတိျပဳပါ၊





(၁၄)




မင္းခ်စ္သူရဲ ့မိဘေတြဆီက

အေကာင္းဆံုးမ်က္ႏွာရေစတဲ့ နည္းဟာ

သူတို ့ ကိစၥဝိစၥေတြကို

ထိထိေရာက္ေရာက္ ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးဖို ့

ျဖစ္တယ္။



တျဖည္းျဖည္း မင္းဟာ

မရွိမျဖစ္ ျဖစ္လာေအာင္

လုပ္ပါ။





(၁၅)




စိတ္ပါသည္ျဖစ္ေစ

စိတ္မပါသည္ျဖစ္ေစ

မင္းခ်စ္သူ ဝါသနာပါတဲ့ ကိစၥေတြမွာ

မင္းလည္း စိတ္ဝင္စားေအာင္ လုပ္ပါ။



ခ်စ္သူဆိုတာ

တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ စိတ္ခ်င္းမတူေတာင္

နားလည္လက္ခံေပးမႈ ရွိသင့္တယ္။





(၁၆)




မင္းခ်စ္သူနဲ ့ ပတ္သတ္လို ့

မင္းလက္မခံႏိုင္တဲ့ အရာကို

သူ ့ဆီ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း အသိေပးထားပါ။



ဒါေပမယ့္

မင္းလက္မခံႏိုင္တာဟာ

အဲဒိီအရာသာျဖစ္ေၾကာင္း

သူ မဟုတ္ေၾကာင္းကိုလဲ

မင္းခ်စ္သူ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိပါေစ။






(၁၇)




ရည္းစားထားခ်င္းဆိုတာ

ဘဝကို အျခားသူတစ္ဦးနဲ ့

ေဝမွ်ေနထိုင္တတ္ဖို ့

သင္ယူျခင္းလဲ ျဖစ္ပါတယ္။



အသိဥာဏ္၊ ပိုင္ဆိုင္မႈ၊ ခံစားမႈနဲ ့

အျမင္....အယူအဆေတြအားလံုး

မင္းခ်စ္သူနဲ ့

ေဝမွ်ေနထိုင္တတ္ဖို ့ ၾကိဳစားပါ။






(၁၈)




စိတ္ရွည္သည္းခံပါ။


မင္းခ်စ္သူမွာလည္း

ကိုယ္ပိုင္ဘဝ ရွိေသးေၾကာင္း

သတိျပဳပါ။


ခ်စ္တယ္ ဆိုျခင္းဟာ

မင္းကို သူ ့ကိုယ္ပိုင္ဘဝထဲမွာ

က်ဴးေက်ာ္ခြင့္ေပးထားျခင္း

မဟုတ္ပါ။





(၁၉)




သိပ္အေရးမၾကီးတဲ့ ကိစၥေတြမွာ

မင္းခ်စ္သူကို

အေလွ်ာ့ေပးလိုက္ပါ။


ကိစၥေသးေသးမႊားမႊားေတြမွာ အေလွ်ာ့ေပးျပီး

တည္တည္ၾကည္ၾကည္ေနျပျခင္းဟာ

ၾကာတဲ့အခါ မင္းဩဇာပိုေညာင္းေစဖို ့

ျဖစ္ေစလိမ့္မယ္။






(၂၀)




လက္မထပ္ခင္မွာ

မင္းဖံုးကြယ္၊ သိုဝွက္ထားသမွ် ဖြင့္ေျပာပါ။


မင္းခ်စ္သူဟာ

မင္းအျပစ္အားလံုးကို နားလည္ျပီး

လက္ခံႏိုင္ဖို ့...

ေဖ်ာင္းဖ်ပါ။


လူမွန္ရင္ခ်ြတ္ယြင္းခ်က္မကင္းဘူး

ဒါကို မင္းခ်စ္သူ သေဘာေပါက္ပါေစ။





(၂၁)




မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့

မင္းခ်စ္သူ ရဲ ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို

ခင္မင္ရင္းႏွီးသြားေအာင္

အားထုတ္လုပ္ေဆာင္ပါ။



မင္းတို ့ ျပႆနာျဖစ္တဲ့အခါ

သူတို ့ဟာ

အေကာင္းဆံုးေျဖရွင္းေပးသူေတြ

ျဖစ္လာလိမ့္မယ္။





(၂၂)




ႏွစ္ဦးသားလက္ထက္တယ္ဆိုတဲ ့

ကိစၥဟာဘဝမွာ အင္မတန္ေလးနက္တဲ့ကိစၥ ျဖစ္ေၾကာင္း

သေဘာေပါက္ပါ။



လက္မထက္ခင္မွာ

ၾကိဳသိသင့္သမွ်ေတြ အကုန္ေလ့လာပါ။






(၂၃)




ေနရာတကာဝင္ပါတတ္တဲ့

ေယာကၡမေလာင္းေတြကို သတိထားပါ။



မင္းတို ့ဘဝမွာ

သူတို ့မပတ္သက္ေစခ်င္တဲ ့ ကိစၥမ်ိဳးကို

အတိအက်

ပိုင္းျဖတ္စည္းျခားထားပါ။





(၂၄)




ဘာစကားေျပာေျပာ

မေျပာခင္ စဥ္းစားပါ။



ခ်စ္သူ ႏွစ္ေယာက္ ကြဲကြာသြားဖို ့အတြက္

အဓိကျဖစ္ရပ္ဟာ

စကားမ်ားခ်င္းနဲ ့ အစျပဳတတ္တယ္၊


မင္းစကားထဲကေန...မင္းခ်စ္သူဟာ

မလိုလားစရာေတြ၊ သံသယျဖစ္စရာေတြ

ေတြ ့သြားတတ္တယ္။


မလိုအပ္ရင္ ပါးစပ္ပိတ္ထားပါ။





(၂၅)




မင္းခ်စ္သူရဲ ့ မိဘေတြနဲ ့ဆံုတိုင္းမွာ

အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပျပီး

လက္ေဆာင္ပစၥည္း တစ္ခုခု

ယူသြားပါ။


လက္ေဆာင္ဆိုတာ

လူေတြကို ရႊင္ျပံဳးေစတဲ့အရာေသးေသးဖြဲဖြဲေလး

ဲျဖစ္ျဖစ္ပါ။





(၂၆)




ခ်စ္ေနတုန္းမွာ

မင္းခ်စ္သူနဲ ့ပတ္သက္သမွ်

အရာရာသည္းခံႏိုင္ ေနတတ္တယ္။

ဒါေပမယ့္

ဒါဟာ ေရရွည္ျဖစ္ႏိုင္ရဲ ့လား

စဥ္းစားပါ။




Wednesday, August 3, 2011

ေခါင္းစဥ္မဲ့

ဘယ္နယ္ကလဲတဲ့ .....

အလယ္ကလူ စကားမဝဲပါ

ငါဟာ .....

ေျခတေပါင္က်ိဳးကေနတဲ့ ေရႊမင္းသမီး

ဘီးလူးစီးခံထားတဲ့ တိုင္ျပည္ေလးကပါ။

ေဘးနားက အႏိုင္က်င့္ခ်င္တဲ့

ေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာ အကိုၾကီးေတြရဲ့

မ်က္ႏွာရိပ္ မ်က္ႏွာကဲၾကည့္ျပီးေနရတဲ့

မ်က္ႏွာငယ္ ေရႊမင္းသမီးေလးပါ။



တိုင္းျပည္ကမငယ္ေပမယ္႔

မ်က္ႏွာငယ္ရတဲ့ တိုင္းငယ္ျပည္ငယ္ေလးကပါ။



ငါတို႕က ဒီလိုေျမ၊ဒီလိုျပည္က လာတာပါ။

ကတၱရာ လမ္းဆိုရင္ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ၊

အခြင့္အလမ္းဆိုလည္း ကိုယ္ယူကိုယ္ရနဲ႕

ကိုသူရ ေတြေပါတဲ့တိုင္းျပည္ေပါ့။



ေရမလာ၊ မီးမလာလည္း

ဘာဂ႐ုစိုက္ရမလဲ

ေငြသာရွိလို႕ကေတာ့

အဝီစိထိ လိႈဏ္ေခါင္းတူးျပီး

အဲကြန္းဖြင့္ေနလို႕ရတယ္။



ေဆးလိပ္အရက္ လူကိုဖ်က္ဖ်က္

ဝင္ေငြမပ်က္

စီးပြါးတက္ဖို႕ဆိုတဲ့

အေတြးအေခၚေတြနဲ႕

ဘယ္သူေသေသ

ငေတ မာဖို႕သာ အဓိကပါ။



ႏိုင္ငံေရး၊ပညာေရး

လူမႈေရး

ဘာေရးမွ မေရးၾကနဲ႕

ဒို႕မွာ ဒီ႔ထက္အေရးၾကီးတဲ့

ေရးသံုးေရးရွိတယ္

ခုထိေတာ့ ခပ္ေရးေရးပဲ။



သားသမီး မေကာင္းေတာ့

မိဘေခါင္းတဲ့

အမိ၊အဖက မေကာင္းေတာ့

သားသမီး ခမ်ာ

ဟိုေျပာင္းဒီေျပာင္းနဲ႕

လူေလာင္းလွည့္ ေနၾကရေပါ့။



မင္းလိပ္ျပာလံုဖို႕ မလိုဘူး

မင္းေနတဲ့ အိမ္ေခါင္မိုးလံုဖို႕အေရးၾကီးတယ္။

မင္းစိတ္ထားျဖဴဖို႕ မလိုဘူး

မင္းဝတ္ထားတဲ့ အကၤ်ီျဖဴရင္ လူရာဝင္ျပီ။

မင္းကိုယ္ခ်င္းစာဖို႕ မလိုဘူး

ကိုယ္ပဲ သာဖို႕လိုတာပါ။



အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္စရာ မလိုဘူး

အက်ိဳးေဆာင္ေတြ ေပါလြန္းလို႕

သူေတာင္းစားေတာင္ ပြဲစားနဲ႕ေတာင္းသတဲ့။

ပညာတတ္မွ ထမင္းစားရမွာ မဟုတ္ဘူး

ထမင္းဝမွ ပညာသင္လို႕ရမွာ

အေဖရယ္......"သားတို႕ပညာတတ္ၾကီးျဖစ္ေအာင္

မ်ားမ်ား စားေပးပါဦးတဲ့"

ႏိုင္ငံျခားက သားနဲ႕သမီးက မွာတယ္။



ငါတို႕မွာ ....

ျမစ္ေခ်ာင္းအင္းအိုင္ေတြေပါတယ္

ေရေတာ့ရွားတယ္။

တစ္ႏွစ္သံုး အလုံးေတြေတာ့ ေပါတယ္

အဝိုင္းေတြေတာ့ရွားတယ္။

ဆန္ေရစပါး ေပါမ်ားတယ္

ထမင္းေတာ့ နပ္မမွန္ၾကဘူး။

သစ္ေတာေတြေတာ့ ေပါတယ္

ဒါေပမဲ့ ေတာသစ္ေတာင္ ဝယ္ရခက္တယ္။

တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ လူခ်မ္းသာေတြေပါတယ္

စိတ္ခ်မ္းသာေတြေတာ့ နည္းတယ္။

ပုတ္သင္ညိဳေတြ ေပါတယ္

ေဒါင္းေတြက မ်ိဳးတုန္းေနျပီ။

စြမ္းအားရွင္ေတြေတာ့ေပါတယ္

စြမ္းအင္ကိုေတာ့ ေခြၽတာရတယ္။

စစ္သားေတြေတာ့ ေပါတယ္

အမိေျမအတြက္ သားအစစ္ေတြေတာ့ရွားတယ္။

လူၾကီးသားသမီးေတြေတာ့ေပါတယ္

လူၾကီးလူေကာင္းေတြေတာ့နည္းတယ္။

လုပ္စရာေတြ ေတာ့ေပါတယ္

အလုပ္ေတြေတာ့ ရွားေနတုန္းပဲ။



နီယြန္မီးေတြနဲ႕ ျမိဳ႕ေတြကို အလွခ်ယ္စရာမလိုဘူး

ငါတို႕ဟာ ကြမ္းတံေတြးနဲ႕ ျမိဳ႕ကိုအလွေရးတတ္တယ္။

ေလာင္စာဆီနဲ႕ လွ်ပ္စစ္မီးမလိုဘူး

ငါတို႕မွာ ဖေယာင္းတိုင္နဲ႕ၾကက္ဆူပင္ရွိတယ္။

ပညာတတ္ေတြ မလိုဘူး

ငါတို႕မွာ အခါေတာ္ေပးနဲ႕ အၾကားအျမင္ဆရာေတြရွိတယ္။

အေနာက္တိုင္း အေတြးအေခၚေတြမလိုဘူး

ငါတို႕ဟာ အရာရာ သူမ်ားေနာက္မွာပဲရွိတယ္။

ေဆး႐ံု၊ေဆးခန္းေတြ မ်ားမ်ားမလိုဘူး

ငါတို႕မွာ အခ်ိန္မေရြးဝယ္လို႕ရတဲ့ ကြမ္းယာဆိုင္ ေဆးေပးခန္းေတြရွိတယ္။

အႏုပညာသမား စစ္စစ္ေတြမလိုဘူး

ငါတို႕မွာ ေကာ္ပီသီခ်င္းနဲ႕ ခိုးကူးေခြေတြရွိတယ္။

ေဘာင္းဘီေတြ ေခတ္မစားေတာ့လည္း ကိစၥမရွိဘူး

ငါတို႕မွာ ပုဆိုးနဲ႕ တိုက္ပံုရွိတယ္။



ဒါေပမဲ့ ငါတို႕ဟာ ....

ဗင္းနစ္ျမိဳ႕နဲ႕ အင္းေလးကို မလဲႏိုင္သလို

ႏွစ္ထပ္ဘတ္(စ)ကားနီနီၾကီးနဲ႕ ဗိုက္ပူခ်က္ပလက္ၾကီးကို မလဲႏိုင္ခဲ့ဘူး။

စပါဂတ္တီနဲ႕ မုန္႕ဟင္းခါးကို မလဲႏိုင္သလို

ကာေနဗယ္နဲ႕ သၾကၤန္ကိုမလဲႏိုင္ခဲ့ဘူး။

ဟာဝိုင္ယီနဲ႕ ငပလီကိုမလဲႏိုင္သလို

ဝင္ဘေလကြင္းနဲ႕ ငါတို႕ကတၱရာလမ္း ေဘာလုံးကြင္းေလးကို မလဲႏိုင္ခဲ့ဘူး။

ဥေရာပရဲ့ ျဖဴေဖြးေဖြး ႏွင္းဖုံးလမ္းေတြနဲ႕ အညာရဲ့ ဖုန္ထူထူ အလွကို မလဲႏိုင္သလို

ႏိုင္းျမစ္ၾကီးရဲ့သမိုင္းနဲ႕ ျမစ္ဧရာဝတီေပၚက ဘဝေတြကိုမလဲရက္ခဲ့ဘူး။

ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ......

ငါတို႕ေျမ၊ငါတို႕ျပည္ရဲ့ အရိပ္အေငြ႕ေလးကိုေတာင္ ဘာေတြနဲ႕မွ မလဲႏိုင္ခဲ့ဘူး။



ငါတို႕ေတြဟာ ဘယ္ကိုပဲေရာက္ေရာက္

အခ်ိန္တန္အိမ္ျပန္ၾကတဲ့ ေဆာ္လမြန္ငါးေတြလို

မေရာက္ေရာက္ေအာင္ ျပန္လာၾကမွာပါ .....။



အနည္းဆုံးေတာ့ .....

ဒီေျမမွာ ေသဖို႕ သက္သက္ေမြးဖြားခဲ့သူလို

ျပန္လာၾကမွာပါ။



......

ေမာင္ရင္ငေဇ

ေမွာ္ဆရာ ဖိုရမ္ကေပးေ၀လာတာေလးပါ....
သေဘာက်မိပါသည္။

Saturday, February 14, 2009

myoautmin

ျမိဳ့အုပ္မင္း(ပထမပိုင္း)


ျမန္မာနိူင္ငံေျမလတ္အရပ္ျမိဳ့ငယ္တစ္ခုသို့တစ္ခါကအမ်ိဳးသားေက်ာင္းႀကည့္ရူရန္သြားရ၏။သေဘႍာျဖင့္လာခဲ့ရာလမ္းတြင္႐ြာတစ္ခုသို့ေခတၱဆိုက္ကပ္ရ၏။
ကမ္းထိပ္တြင္လူခ့ံခ့ံတစ္ေယာက္ကာကီေဘာင္းဘီတို၊အက်ီႋလက္တို၊ဦးထုပ္၊ေနေရာင္ကာမ်က္မွန္၊တုက္ေကာက္တို့ကိုဝတ္ဆင္ကိုင္ဆြဲကာျမင္ရ၏။အနီးတြင္ရြာသားကိုးေယာက္ဆယ္ေယာက္မ်ွျခံရံလ်ွက္ရွိ၏သားေရအိပ္၊အိပ္၊ေရဘူး၊လက္ဆြဲျခင္း၊စာျခင္းတို့ကိုလည္းျမင္ရ၏။ငွက္ေပ်ာခိုင္၊အုန္းခိုင္၊အုန္းသီးတို့ကိုလည္းျမင္ရ၏ဧကႏၱအစ္ုးရအရာရွိတစ္ေယာက္ျဖစ္ရမည္။ဘာအရာရွိပါလိမ့္။
သေဘာၤမွာအငယ္စားႏွစ္ထပ္ျဖစ္၍ဒုတိယအခန္းမပါေခ်။ကုန္းပတ္ႏွင့္ဦးခန္းပထမအခန္းသာပါ၏။က်ြႏု္ပ္မွာလည္းအလုပ္ကေလးရွိသည္ႏွင့္၄င္းဦးခန္းတြင္စီးနင္းခဲ့၏။က်ြႏ္ုပ္သည္ထိုအရာရွိကိုေနာက္ထပ္မႀကည့္ဘဲစာႀကည့္ေန၏။
မႀကာမိပ္င္ထိုအရာရွိ၏တပည့္ႏွစ္ေယာက္သည္ဦးခန္းတြင္ပစၥည္းတို့ကိုေနရာခ်လာ၏။ငွက္ေပ်ာခိုင္၊အုန္းခိုင္တို့မွာက်ြႏ္ုပ္နားတြင္ေရာက္ေန၏၊ေစာင္းငဲ့ႀကည့္လိုက္ရာႀကက္ဥျခင္းကိုလည္းထပ္၍ေတြ့ရ၏
အင္း.....သူတို့အစိုးရဘက္ဒီလိုခ်ည္းပဲ။ငွက္ေပ်ာ၊အုန္း၊ႀကက္ဥဒါေတြပဲလုပ္ေနႀကတာထင္ပါရဲ့။ဒါေတြဟာအရပ္သားေတြကမရွိမဲ့ရိွမဲ့နဲ့လက္ေဆညင္ေပးႀကတာေတြပဲ။မ်က္ႏွာရဖို့ေပးရတာေႀကာက္လို့ေပးရတာေတြလည္းပါခ်င္ပါမွာပဲ ဟူ၍ထိုေတြ့ရမည့္အရာရိွကိုစိတ္ထဲဘာတာတာရွိသြား၏။
မ်ားမႀကာမွီပင္ေရွ့ေတာ္ေျပးဖိနပ္သံခပ္ျပင္းျပင္းကိုႀကားရျပီးေနာက္စားပြဲတဖက္တြင္ကုလားထိုင္တခုကိုဆြဲ၍ထိုင္သည္ကိုရိပ္ရိပ္ျမင္လိုက္၏စိတ္ထဲတြင္ဘာတာတာရွိ၍ပင္လွည့္၍မႀကည့္ဘဲကိုယ့္စာကိုယ္စိုက္ႀကည့္ေနလိုက္၏
ႏွစ္မိနစ္သံုးမိနစ္မွ်ႀကာေသာအခါဟလို...အိုင္ေဆး၊ေအာင္မယ္မင္းႏွယ္ကြာဟုအသံႀကားမွလွည့္ေမာ့ႀကည့္လိက္ရာအလြန္ရင္းႏီးေသာမိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနသည္ကိုေတြ့ရေတာ့၏။ထိုသူငယ္ခ်င္းကားေကာလိပ္ေက်ာင္းေရာက္ခါစ၊ဘယ္လိုကံဖန္တီးသည္မသိရ၊ထိုသူႏွင့္အလြန္ခ်စ္ႀကည္ရင္းႏွီး၍တခန္းထည္းတြင္အိပ္ရာယွဥ္၍ေနရ၏သြားအတူ၊လာအတူ၊ေနအတူ၊စားအတူမခြဲႀကေသာသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ျဖစ္၏။သေလာခ်င္းလည္းမ်ားေသာအားျဖင့္တူ၏။ျမန္မာစာေပကိုအထူးသျဖင့္လိုက္စားႀက၏၊သတင္းစာဖတ္ဝါသနာရွိႀက၏။မႀကာမွီပင္ေဆာင္းပါးမ်ားဝင္ေရာက္ေရးသားႀက၏။ျပင္ပျပင္လြင္အစည္းေဝးမ်ားသို့ေရာက္ကမ်ားသည္။တခါတခါလည္းဝင္ေရာက္စြက္ခဲ့ႀက၏။ေက်ာင္းတြင္အသင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေထာင္ရာ၌က်ြႏ္ုပ္တို့လက္ခ်က္မကင္းေခ်။
ထိုသို့ေနခဲ့ႀကရာ၁၂၈၂ခုသပိတ္ေမွာက္ကိစၥေပၚေသာအခါႏွစ္ေယာက္လံုးပင္ထြက္ခဲ့ႀက၏။သို့ရာတြင္တစ္လအႀကာ၌ထိုက်ြႏ္ုပ္၏သူငယ္ခ်င္းမွာေကာလိပ္ေက်ာင္းသိျ့ျပန္သြား၏။သြားေရာက္ျခင္းကားအေရးပိုင္တစ္ေယာက္သမီးႏွင့္မိဘမ်ားကေစ့စပ္ထားရာထိုႏွစ္၌ဘီေအစာေမးပြဲကိုေအညင္ျမင္မွသာေပးစာရန္စကားတစ္ခုထားရေသာဟူ၏။ထိုအေရးပိုင္သမီးမွာက်ြႏ္ုပ္တို့ေကာလိပ္တြင္ရွိ၍က်ြႏ္ုပ္တို့ေအညက္တစ္တန္းငယ္၏။က်ြႏ္ုပ္ႏွင့္လည္းရင္းႏွီးခင္မင္ပါ၏.၄င္းအမည္ကားမတင္ျဖစ္၏။ထိုဧရာမအေႀကာင္းေႀကာင့္ခမ်ာမွာစိတ္ေလးေလးႏွင့္ျပန္ရျခင္းျဖစ္၏။မည္သို့ပင္ျဖစ္ေစထိုသို့ျပန္သြားျခင္းအတြက္က်ြႏ္ုပ္သည္အထင္အျမင္ေသးခဲ့ေလျပီ။မေႀကမခ်မ္းရွိခဲ့ေလျပီ။ေက်ာင္းျပန္ေရာင္၊ဘီေအေအာင္၊အေရးပိုင္သမီးရ၊ျမိဳ့အုပ္ျဖစ္သြားျပီဟူေသာသတင္းကိုလည္းႀကားခဲ့ရ၏။ထိုသို့အထင္အျမင္ေသး၊စိတ္မေႀကခ်မ္းစျဖင့္လည္းယခုေတြ့ရသည့္အခါ၌က်ြႏ္ုပ္ကခပ္တန္းတန္းမ်က္ႏွာထား၍ေနလိုက္၏။
ထို့ျမိဳ့အုပ္ကဟလို...အိုင္ေဆး၊မင္းႏွယ္ကြယ္၊အဆင္သင့္လိုက္တာ၊မင္းကိုေတြ့ခ်င္ေနတာအေတာ္ႀကာေနျပီ၊အခုအဆင္သင့္ပဲလာေတြ့ရတယ္ ။ ။ဆက္ပါမည္။

Wednesday, February 4, 2009

ဒုကၡဟာ ပ်ားရည္လိုခ်ိဳတယ္




လူတစ္ေယာက္ဟာလိပ္ျပာျဖစ္လာမယ္ ့ ပိုးတုံးလုံးေလးတစ္ေကာင္ကိုေတြ ့ျမင္ခဲ့ပါတယ္။တစ္ေန ့ေတာ ့ပိုးအိမ္မွာအေပါက္ေသးေသးေလးေပၚလာတယ္။ဒါနဲ ့အဲ့ဒီလူဟာအဲဒီအေပါက္ေသး
ေသးေလးကေနတြန္းထြက္ဖို ့
လိပ္ျပာကေလး ရုန္းကန္ႀကိဳးစားေနတာကိုနာရီေပါင္းမ်ားစြာေစာင့္ႀကည့္ေနခဲ့ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ဘာမွတိုးတက္ျဖစ္ေပၚလာတာမေတြ ့ရဘဲရပ္သြားတယ္။ႀကာ့္ရတာ လိပ္ျပာေလးဟာသူတတ္
ႏိုင္ဟေလာက္တိုးထြက္ေပ
မယ့္ ေရွ ့မတက္ႏိုင္၊မသြားႏိုင္ပံုပါပဲ ။
အဲ့ဒါနဲ ့အဲဒီလူဟာ လိပ္ျပာေလးကိုကူညီဖို ့ဆံုးျဖတ္လိက္ပါတယ္။သူဟာကပ္ေႀကးတစ္လက္ကိုယူျပီးပိုးအိမ္ကိုကိုက္ျဖတ္လိုက္ပါတယ္။လိပ္ျပာေလးလြယ္လြယ္နဲ ့ထြက္လာႏိုင္ေအာင
္ေပါ ့။ဒါေပမယ့္လိပ္ျပာေလး
ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ဟာေသးေကြးႀကံဳလီွေနျပီး ေတာင္ပံေတြဟာလည္းတုန္ယင္လို ့ေနရွာတယ္။အဲ့ဒီလူဟာတက္ျပီးေစာင့္ႀကည့္ေနတယ္။သူေမ်ွာ္လင့္တာကတစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ လိပ္ျပာေလးဟာသူ ့ေတာင္
ပံေတြကိုျဖန္ ့ကားျပီးသူ ့
ခႏၶာကိုယ္ကိုထိန္းႏိုင္မယ္၊ထျပီးပ်ံသန္းႏိုင္ရမယ္လို ့ေပါ ့။
ဘာမွျဖစ္မလာပါဘူး။တကယ္ဆိုရင္လိပ္ျပာေလးဟာသူ ့ဘဝတစ္ေလ်ွာက္လံုးတုန္ယင္ေနတဲ့ေတာင္ပ့ေတြနဲ ့လိမ္ဖယ္လိမ္ဖယ္၊ထြားသြား့အီးေနရပါေတာ့တယ္ဘာ္ေတာ့မွမပ်ံႏိုင္ေတာ့ပါ
ဘူး။အဲ့ဒီလူရဲ ့ႀကင္နာသ
နားမႈနဲ ့လက္ျမန္ေျချမန္လုပ္မႈဟာသဘာဝဥပေဒသေတြကိုနားမလယ္လို ့ပါ။လိပ္ျပာတစ္ေကာင္ဟာပိုးအိမ္ရဲ ့အေပါက္ေသးေသးေလးကေနတိုးထြက္ဖို ့ပိုးအိမ္ေလးကေနတမင္ဖန္တီးေပးထား
တာပါ။အဲ့ဒီလိုတိုးထြက္ဖို ့
ႀကိ ုးစားမွခႏၶာကိုယ္ထဲကအေရေတြဟာေတာင္ပံေတြဆီျဖန္ ့က်က္ေပးႏိုင္ျပီးပိုးအိမ္ထဲကလြတ္ေျမာက္လာနဲ ့ပ်ံဖို ့အဆင္သင့္ျဖစ္ေနမွာျဖစ္ပါတယ္။ဒါဟာသူ ့သေဘာသူ ့သဘာဝပါ။
တစ္ခါတစ္ခါေတာ့က်ြန္ေတာ္တို ့ဘဝမွာတကယ္လိုေနတာကႀကိ ူးစားရူန္းကန္မႈျဖစ္ပါတယ္။တကယ္လို ့သဘာဝတရားႀကီးကသာက်ြန္ေတာ္တို့ကိုဘာဒုကၡမွမႀကံ ုေစရဘဲလြယ္လြယ္နဲ
့ျဖစ္တည္ခြင့္ေပးခဲ့ရင္
က်ြန္ေတည္တို ့ဟာခ်ိနဲ ့သူေတြျဖစ္ကုန္ေတာ့မွာေပါ့။က်ြန္ေတာ္တို ့အခုခြန္အားသန္မာႀကံခိုင္ႀကသလိုဘယ္ေတာ့မွမပ်ံသန္းႏိုင္ႀကေတာ့ပါဘူး။တကယ္ေတြးေတာ့ဒုကၡဟာက်ားရည္လိုခ်ိုဳတာအ
မွန္ပါ။ ။

ဒုကၡဟာ ပ်ားရည္လိုခ်ိဳတယ္လူတစ္ေယာက္ဟာလိပ္ျပာျဖစ္လာမယ္ ့ ပိုးတုံးလုံးေလးတစ္ေကာင္ကိုေတြ ့ျမင္ခဲ့ပါတယ္။တစ္ေန ့ေတာ ့ပိုးအိမ္မွာအေပါက္ေသးေသးေလးေပၚလာတယ္။ဒါနဲ ့အဲ့ဒီလူဟာအဲဒီအေပါက္ေသးေသးေလးကေနတြန္းထြက္ဖို ့လိပ္ျပာကေလး ရုန္းကန္ႀကိဳးစားေနတာကိုနာရီေပါင္းမ်ားစြာေစာင့္ႀကည့္ေနခဲ့ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ဘာမွတိုးတက္ျဖစ္ေပၚလာတာမေတြ ့ရဘဲရပ္သြားတယ္။ႀကာ့္ရတာ လိပ္ျပာေလးဟာသူတတ္ႏိုင္ဟေလာက္တိုးထြက္ေပမယ့္ ေရွ ့မတက္ႏိုင္၊မသြားႏိုင္ပံုပါပဲ ။ အဲ့ဒါနဲ ့အဲဒီလူဟာ လိပ္ျပာေလးကိုကူညီဖို ့ဆံုးျဖတ္လိက္ပါတယ္။သူဟာကပ္ေႀကးတစ္လက္ကိုယူျပီးပိုးအိမ္ကိုကိုက္ျဖတ္လိုက္ပါတယ္။လိပ္ျပာေလးလြယ္လြယ္နဲ ့ထြက္လာႏိုင္ေအာင္ေပါ ့။ဒါေပမယ့္လိပ္ျပာေလးရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ဟာေသးေကြးႀကံဳလီွေနျပီး ေတာင္ပံေတြဟာလည္းတုန္ယင္လို ့ေနရွာတယ္။အဲ့ဒီလူဟာတက္ျပီးေစာင့္ႀကည့္ေနတယ္။သူေမ်ွာ္လင့္တာကတစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ လိပ္ျပာေလးဟာသူ ့ေတာင္ပံေတြကိုျဖန္ ့ကားျပီးသူ ့ခႏၶာကိုယ္ကိုထိန္းႏိုင္မယ္၊ထျပီးပ်ံသန္းႏိုင္ရမယ္လို ့ေပါ ့။ ဘာမွျဖစ္မလာပါဘူး။တကယ္ဆိုရင္လိပ္ျပာေလးဟာသူ ့ဘဝတစ္ေလ်ွာက္လံုးတုန္ယင္ေနတဲ့ေတာင္ပ့ေတြနဲ ့လိမ္ဖယ္လိမ္ဖယ္၊ထြားသြား့အီးေနရပါေတာ့တယ္ဘာ္ေတာ့မွမပ်ံႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။အဲ့ဒီလူရဲ ့ႀကင္နာသနားမႈနဲ ့လက္ျမန္ေျချမန္လုပ္မႈဟာသဘာဝဥပေဒသေတြကိုနားမလယ္လို ့ပါ။လိပ္ျပာတစ္ေကာင္ဟာပိုးအိမ္ရဲ ့အေပါက္ေသးေသးေလးကေနတိုးထြက္ဖို ့ပိုးအိမ္ေလးကေနတမင္ဖန္တီးေပးထားတာပါ။အဲ့ဒီလိုတိုးထြက္ဖို ့ႀကိ ုးစားမွခႏၶာကိုယ္ထဲကအေရေတြဟာေတာင္ပံေတြဆီျဖန္ ့က်က္ေပးႏိုင္ျပီးပိုးအိမ္ထဲကလြတ္ေျမာက္လာနဲ ့ပ်ံဖို ့အဆင္သင့္ျဖစ္ေနမွာျဖစ္ပါတယ္။ဒါဟာသူ ့သေဘာသူ ့သဘာဝပါ။ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့က်ြန္ေတာ္တို ့ဘဝမွာတကယ္လိုေနတာကႀကိ ူးစားရူန္းကန္မႈျဖစ္ပါတယ္။တကယ္လို ့သဘာဝတရားႀကီးကသာက်ြန္ေတာ္တို့ကိုဘာဒုကၡမွမႀကံ ုေစရဘဲလြယ္လြယ္နဲ ့ျဖစ္တည္ခြင့္ေပးခဲ့ရင္က်ြန္ေတည္တို ့ဟာခ်ိနဲ ့သူေတြျဖစ္ကုန္ေတာ့မွာေပါ့။က်ြန္ေတာ္တို ့အခုခြန္အားသန္မာႀကံခိုင္ႀကသလိုဘယ္ေတာ့မွမပ်ံသန္းႏိုင္ႀကေတာ့ပါဘူး။တကယ္ေတြးေတာ့ဒုကၡဟာက်ားရည္လိုခ်ိုဳတာအမွန္ပါ။ ။

Wednesday, December 10, 2008

အဲဒါ .....
မေန႔ကတင္ ျဖစ္ခဲ့တာပါ
___
(၁)
ေၾကကြဲျခင္းဆိုတဲ့ နတ္သမီးတစ္ပါးက
ငါနဲ႔လက္ထပ္မလား..လို႔ ကမ္းလွမ္းလာတယ္ ....
ငါ့ကို လာၾကိဳတဲ့ ဖယ္ရီကားကလည္း
ငါမပါဘဲ ထြက္ခြါသြားခဲ့ျပီ ..
ေက်းဇူးျပဳျပီး ငါ့ကို ခပ္တိုးတိုး ရီ(ရယ္)ခြင့္ျပဳပါ။

(၂)
ေရကန္က အသင့္ျဖစ္ေနျပီေလ ..
ၾကာေတြက မပြင့္ေသးတာပါ။
ေမးခြန္းကိုသာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရမယ့္ဆိုရင္
ငါလည္း စာေမးပြဲ၀င္ေျဖခ်င္တယ္.....။

(၃)
တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက ရွာေဖြေတြ႕ရွိၾက
တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက ေကာက္ရၾက
တစ္ခ်ိဳ႔လူေတြက စုေဆာင္းၾက.....
တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက ေရွ႔ကဆက္ေလွ်ာက္ၾက...။

အားလံုးမွာ တံခါး ႏွစ္ေပါက္စီရွိတယ္... ေလွခါး ႏွစ္စင္းစီရွိတယ္၊
(ထပ္ေျပာလိုက္ဦးမယ္..)
အားလံုးရဲ႕ နာေရးခရီးကိုလည္း
ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စား စီစဥ္ထားျပီးသားရွိတယ္.....။

(၄)
ငါက
အမွန္တရားရဲ႔ မ်က္ႏွာကို တစ္ရြာထင္ခဲ့သူပါ.....။

(၅)
ကေလးဘ၀....
လက္ေရးလွ စာအုပ္ထဲက ၀လံုးရြဲ႕ေစာင္းေစာင္းေလးကို
နဂါးေခါင္းလွည့္တဲ့ ေနရာတည့္တည့္မွာမွ
ငါ ခ်ေရးခဲ့မိသလား မေျပာတတ္ပါဘူး။

(၆)
စိတ္ကူး က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာမွ
ေျခလွမ္းေတြက က်ဲခဲ့တယ္..
ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ ..
ဒါ....“ခ်ိန္းဆိုခ်က္”တစ္ခုပါ
ငါ ေရာက္ေအာင္ လာခဲ့တယ္ .....
ဘယ္သူ႔မ်က္ႏွာကိုမွာ လွ်ာနဲ႔လ်က္ဖို႔မဟုတ္
ငါ့ အလုပ္က
လမ္းမွာ ေတြ႔ရသမွ် မီးအိမ္ေတြကို
လိုက္လံ ထြန္းညႇိဖို႔ပါပဲ.....။

(၇)
လူေတြ.. လူေတြ.....လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေသေနၾက
ျမင္ျမင္သမွ် အရာအားလံုးဟာ
သားဆိုးမေအ ဆန္လို႔။
“ဘာျဖစ္တာလဲ...? ဘာျဖစ္တာလဲ.. ?
အဲဒါ ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ....?”
အေမးအျမန္းထူတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္လို
ငါ.....စပ္စုမိ။

ေနာက္ တစ္နာရီေလာက္အထိ ျဖစ္ျဖစ္ေတာ့
လူတန္းေစ့ေအာင္ အသက္႐ႈလိုက္ၾကစမ္းပါ..
ဘာကို စိုးရိမ္ေနၾကတာလဲ.....?

ဟစ္္တလာေတာင္မွ သူ႔ရဲ႕စစ္ပြဲခရာကို
ခုထိ မမႈတ္ရေသးဘူးေလ..
ဒုတိယကမၻာစစ္မျဖစ္ခင္
မိနစ္(၆၀)ေလာက္ေတာ့
ငါတို႔ ေကာ္ဖီေသာက္ခ်ိန္ရပါေသးတယ္။

(၈)
မိုးေခါင္သလိုမ်ိဳး ေဆာင္းကေကာ မေခါင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့လား
___

တစ္ခါတရံ
ငါ.....ေၾကးစားဆန္ပစ္လိုက္တယ္
ကံၾကမၼာက ဘုရားထူးတာ ခံၾကည့္ဖူးခ်င္လို႔ .....။

ဒါေပမယ့္ ..
အိပ္ယာကသာ အၾကိမ္ၾကိမ္ ထခဲ့ရတယ္
ႏို၀င္ဘာကေတာ့ ေရာက္မလာခဲ့ဘူး၊
အဲဒီလို....သိပ္အေၾကာင္းမထူးတဲ့အခါ
ေၾကးစားဘ၀ကို ငါ ျငီးေငြ႔လာျပန္ေရာ..... ။

အရံႈးေတြကို
တံဆိပ္ေခါင္းလို တယုတယ
စုေနခဲ့တုန္းကေတာ့
ရာသီဥတုက ကိုယ့္ဖက္ပါခဲ့တယ္..

ၾကည့္စမ္း !!
ငါဟာ မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္းကိုက
လြမ္းသူ႔ပန္းေခြဆန္ခဲ့ရတဲ့ေကာင္ပါ။

(၉)
“ဘ၀ေပးျပီး ေရြးရမယ္...”တဲ့
ႏို၀င္ဘာရဲ႕ ေၾကးက ၾကီးတယ္....
(လဲျပီးေသလိုက္ၾကပါလား အမ်ိဳးေကာင္းသားတို႔ေရ..)
“အမွန္တရား”ဆိုတဲ့ ငနဲကလည္း
ျပဇာတ္မင္းသား ဆန္ေနလိုက္တာ....

သူ႔ကို လူေျပာသူေျပာမ်ားတာ တစ္ခုတည္းနဲ႔ပဲ
အေက်နပ္ၾကီး ေက်နပ္
ကိစၥျပတ္ေနေတာ့တာပဲ။

(၁၀)
နာက်ည္းစရာ မေကာင္းပါဘူး....
ပ်င္းစရာပဲ ေကာင္းေနေသးေတာ့ရဲ႕.....။

(၁၁)
ငါ့ ေမြးေန႔ကို ခရီးဦးၾကိဳျပဳဖုိ႔မလို
ငါ့ စ်ာပနကိုလည္း က်င္းတူးေပးဖို႔ အေၾကာင္းမရွိ
ငါ့မ်က္လံုးေတြ ပ်င္းရိပ်င္းတြဲ ေအးစက္တတ္ဖို႔နဲ႔
ေသြးမပ်က္တတ္သူေတြသာ
ေနာက္ဆံုးမွာ အသက္ရွင္က်န္မယ့္အေၾကာင္း
ေၾကးစားဘ၀က
ငါ့ကို ေကာင္းေကာင္းသင္ၾကားေပးခဲ့ျပီ.....။

(၁၂)
မီးကုန္ယမ္းကုန္ အိပ္စက္ခဲ့တာေတာင္မွ
အိပ္မက္ေတြက မစို႔မပို႔နဲ႔ေကာင္....။
(ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေလွာင္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္....)
အသံထြက္ေအာင္ကို ငါ ရယ္လိုက္မိေတာ့တယ္ ..

(၁၃)
ငါ .. ပံုပ်က္ပန္းပ်က္
ငါ .. ေျပာင္းတိေျပာင္းဆန္
ငါ .. ကြၽမ္းထိုးေမွာက္ခံု
အဲဒီလိုျဖစ္ေနတဲ့ ငါ့ပံုကို
ေကာ္ဖီခါးခါးတစ္ခြက္ငံုလို႔ ငါထိုင္ၾကည့္
ပုခံုးေလးေတာင္ တြန္႔ျပခဲ့မိေသးတယ္။

(၁၄)
ႏို၀င္ဘာနဲ႔တူတဲ့ ေကာင္မေလးေရ..
မင္းရဲ႕အနမ္းေတြကို
စာခ်ဳပ္စာတမ္းနဲ႔ ေမြးစားခ်င္တယ္ ..
မင္းဘက္က အဆင္သင့္ျဖစ္ရင္
အေၾကာင္းၾကားလိုက္ပါ၊
ငါစီးမယ့္ရထားက
ျပႆဒါးေန႔မွ ထြက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

မင္းခိုက္စိုးစန္

Sunday, December 7, 2008

testing three

ရဲေလးရဲ႕ အခ်စ္ရဲ႕ တေန႕တာမဟုတ္ပါဘူး...ရဲေလးရဲ႕ အခ်စ္ရဲ႕ တေန႕တာမွာ သူ႕မိန္းမ(ရည္းစားလားေတာ့မသိပါ) နဲ႕ Access လုပ္ဖို႕ၾကိဳးစားတယ္...ရန္ေတြျဖစ္ရတယ္.. စိတ္ေတြညစ္ရတယ္..ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ Ubuntu Linux နဲ႕ တေန႕တာကေတာ့ Inernet ကို Access လုပ္ဖို႕ၾကိဳးစားတယ္..မရဘူး.. စိတ္ေတြတိုရတယ္.. စိတ္ေတြရႈပ္ရတယ္..ေခါင္းေတြ စားရတယ္..ဒီေန႕လည္း စိတ္ကေတာ္ေတာ္ကုန္တာပဲ...လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက Ubuntu ကိုသံုးၾကည့္လို႕ ေျပာလြန္းလို႕ စမ္းလိုက္ပါတယ္...ရြာပတ္တာပဲ...သူ႕ Install ပံုစံက Fedora , SuSe လိုမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး...တကယ္ဗ်ာ.. ခပ္လန္႕လန္႕နဲ႕ install သြင္းလိုက္တာ..ကၽြန္ေတာ့္ Vista ပ်က္ရင္ေသျပီေပါ့..ဒီလိုပဲ.. စမ္းရင္းနဲ႕ သြင္းလို႕ျပီးသြားပါတယ္..ျမန္လည္ျမန္တယ္...စစမ္းကာစေတာ့ ဟုတ္ေနတာပဲ...Ubuntu က SuSe ထက္ သာမန္ user တစ္ေယာက္သံုးရတာလြယ္တာေပါ့...ေနာက္ျပီး လွလည္းလွတယ္... မဆိုးဘူးေပါ့ဗ်ာ..သံုးရတာမိုက္တယ္ေပါ့...မၾကာပါဘူး... ျပသနာစပါေတာ့တယ္..SuSe မွာေတာ့ internet မခ်ိတ္ဘူးဖူး..Fedora တုန္းကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ moderm ကိုမသိဘူး..အခုျဖစ္ျပန္ျပီ Ubuntu ကလည္း moderm ကိုမသိ...root နဲ႕ကဝင္လို႕မရ...permession ေတြက Fedora နဲ႕ SuSe လိုမဟုတ္...terminal ကေန ဝင္ျပင္ေနရတယ္...SuSe နဲ႕ Fedora တုန္းကဆို permission ေတြ ေခါင္းစားစရာမလိုဘူး..root နဲ႕ဝင္လိုက္ရွင္းတယ္..အခုက နည္းနည္းေတာ့ ရႈပ္သြားတယ္..နည္းနည္း စာပိုရိုက္လိုက္ရတာေပါ့ဗ်ာ..Font ထည့္ရတာေတာ့လြယ္တယ္.. SuSe က font အသစ္ထည့္ရတာ ရႈပ္တယ္..ကၽြန္ေတာ္ မသိလို႕လဲ ျဖစ္မွာေပါ့..ကၽြန္ေတာ္ SuSe တုန္းက font ကို Terminal ကေနထည့္ရတယ္..Ubuntu မွာေတာ့ မဆိုးဘူး../usr/share/fonts/ttf ေအာက္မွာ Paste လုပ္လုိက္ရင္ရျပီ..ေနရာက နည္းနည္းေတာ့ လြဲေနမယ္..မမွတ္မိေတာ့လို႕...အစကေတာ့ Ubuntu နဲ႕ internet သံုးျပီး ၾကြားမလို႕ပဲ..အခုေတာ့ တေန႕ကုန္သြားတယ္..ရေသးဘူး..အစက configure ေတြလုိက္ျပင္..proxy address ေတြထည့္မရဘူး..ဟုိဖတ္ဒီဖတ္ရင္း Gnome PP ဆိုလားမသိဘူး..အဲဒါနဲ႕ စမ္းၾကည့္တဲ့...သူက Proxy Configure လုပ္တာ...user name ေတြ pwd ေတြအဲမွာထည့္...Proxy address ေတြအဲမွာထည့္တဲ့...ကဲ..ဟုတ္ျပီဗ်ာ..စမ္းမယ္ဆိုျပီး အဲဒါကို သြင္းျပီး add/remove ထဲသြားလိုက္တယ္..Install လည္းသြင္းေရာ...ေကာင္းေရာဗ်ာ..Internet Connection လိုပါတယ္တဲ့...Install သြင္းဖို႕..ကၽြန္ေတာ့္မွာ တဟားဟားနဲ႕ Computer ေရွ႕မွာ ထိုင္ရယ္ေနတာ...တကယ္ဗ်ာ..Internet ခ်ိတ္ဖုိ႕ Install လုပ္ပါတယ္ဆိုမွ...Internet Connection ရိွမွ Install လုပ္လို႕ရမယ္ဆိုေတာ့...ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူး ျဖစ္သြားတယ္..ေနာက္ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ စာေတြ ျပန္ဖတ္...ေနာက္ဆံုးေတာ့ Moderm ကိုမသိတာျဖစ္ေနတယ္..ကဲ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ..ကၽြန္ေတာ့္ moderm က D-Link (DFM-562IS) Internal Moderm ကိုမသိဘူး...Internet မွာရွာေတာ့လည္း Windows XP အတြက္ပဲရိွတယ္..Linux ကရွာမရ...ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း Vista ကိုျပန္လာခဲ့ရတာပဲ..Vista ကေနပဲ internet ျပန္သံုးေနရပါတယ္...

from saturngod's blog